‘Donald en Joe zaten op de wip, Joe was blij, Donald keek wat sip.’
Hoe vaak moet ze nog naar die stomme grappen van haar vader luisteren?
‘Elvis, dit moment zul je je altijd herinneren. De dag dat Trump plaats moet maken voor een nieuwe, betere president.’
‘Wie zegt nou dat Biden beter is? Het zijn twee oude mannen waar alle fut uit is.’
Hij stopt met het veteren van zijn sneakers. ‘Die Biden heeft toch een jonge uitstraling? Moet je kijken hoe stevig hij in zijn schoenen staat.’
‘Hij loopt tegen de tachtig, over twee jaar schiet hij in zijn scootmobiel door het Witte Huis. Waarom schuiven ze geen jonge kandidaat naar voren, een Kodi Smit bijvoorbeeld.’
‘Wie?’
‘Die acteur van X-men.’
‘Ja zeg Elvis, ik kijk ook liever naar een Scarlett Johansson of een Angelina Jolie maar niet alle acteurs kunnen zomaar president worden.’
‘Wel hoor, kijk maar naar Reagan en Trump.’
‘Trump is toch geen acteur?’
‘Wel hoor, hij heeft zelfs in ‘Home alone’ gespeeld en in andere films maar altijd als zichzelf.’
‘Dan telt het niet.’
Dit is nou weer zo’n opmerking die ze niet begrijpt maar beter kan negeren, voordat ze in een discussie belandt die nergens toe leidt.
Haar vader gaat er eens goed voor zitten. Hij gooit zijn benen languit, het flesje bier zet hij stevig aan zijn lippen. ‘Trouwens, wij hebben Kamala Harris.’
Hij slaat zich op de borst alsof hij haar zelf heeft gecreëerd.
‘Wie is wij?’
‘Wij, het mannelijke deel van de wereldbevolking. Die vrouw is toch een geweldige verschijning. Over een paar jaar neemt zij in een prachtig jurkje het stokje over, daar kan ik nu al naar uitkijken.’

Haar moeder komt met tassen boodschappen binnen, de broccoli bovenop luidt weer een soepdag in. Elvis haat soepdagen, prei, broccoli, pompoen, zelfs van sperziebonen of bieten pureert haar moeder soep, maar altijd zonder ballen. ‘Ballen zijn voor bakkers, boswachters, boeren en brandweermannen, die hebben ze nodig voor het harde werken. Wij werken niet hard, wij ademen slechts.’ Haar ouders zijn eigenaardige wezens die ze soms niet kan volgen. Vroeger ging ze er tegenin maar ze weet inmiddels dat dingen voorbij gaan, ook deze opmerking is het niet waard om de diepte in te gaan.
De tas wordt zorgvuldig uitgepakt, ‘Over wie hadden jullie het?’
Haar vader neemt een flinke slok van zijn bier en kijkt Elvis aan. Als hij denkt zich achter haar te verschuilen, heeft hij het mis. Ze bladert door haar telefoon en negeert zijn vragende blik.
‘Over wie hadden jullie het nou?’
‘Over Trump,’ schielijk kijkt hij haar aan.
De wenkbrauwen van haar moeder maken een rare beweging. ‘Maar ik hoor je net zeggen: “Daar kan ik nu al naar uitkijken.”‘
‘Ja, ik kan uitkijken naar het moment dat die man eindelijk iets anders gaat doen in plaats van zijn land naar de afgrond te helpen en de wereld mee te nemen in zijn geestelijke wanordelijke staat van zijn.’ Haar vader geeft Elvis een knipoog.
Zo eenvoudig komt hij er niet vanaf, dat zou wat moois zijn. ‘Wat vind jij eigenlijk van die vice-president?’
Hij gaat rechtop zitten en slaat zijn benen over elkaar, ‘Wie, ik?’
Elvis kijkt hem uitdagend aan.
‘Mwah, niks bijzonders, ze doet mooie beloftes maar ik weet niet of ze het echt meent.’
Bruusk gooit haar moeder een zak wortelen op grond. ‘Wat bedoel jij nou, Bart Hammers? Niks bijzonders? Die vrouw is de allereerste vrouwelijke vicepresident in de Amerikaanse geschiedenis, bovendien is ze zwart, met ook nog eens een behoorlijke staat van dienst.’
‘Mag je dat wel zo zeggen, zwart?’
Haar moeder kleurt rood. ‘Dat moet je zeggen Elvis, tegenwoordig is het zwart en wit. Blank mag niet meer, ons koloniale verleden doet ons de das om wat dat betreft. Maar ik ben nu even met je vader bezig.’
Haar vader richt zich weer op zijn veters. Een pak koffie uit de tas wordt op het aanrecht gegooid. ‘Hoe kun jij nou aan haar twijfelen? Jij hebt soms zo’n ouderwets gedachtegoed. Jullie mannen willen de wereld beheersen en het eigenlijk bij het oude laten. Stiekem verlangen jullie allemaal naar de tijd van voor Aletta Jacobs. Wij vrouwen moeten ons altijd onderdrukt voelen. Weet jij wel hoeveel strijd wij moeten leveren, elke dag weer om gezien en gehoord te worden, hoe vaak horen wij gefluit alsof we een circushondje zijn, hoe vaak worden we uitgekleed door gretige ogen? Viezeriken zijn jullie, allemaal. Jullie jagen erop los met dat seksuele dier tussen de benen maar wij laten ons niet koeioneren, hoor je me? Ik heb diep, diep respect voor die vrouw. Diep, diep respect. Want die krijgt het niet gemakkelijk hoor, ze gaan haar natuurlijk dwarsbomen, haar hele doopceel lichten.’
De wortelen worden kreunend van de grond geraapt. ‘En ze is ook nog eens een plaatje om te zien, of zie jij dat ook anders?’
Haar vader tikt op zijn flesje. ‘Nee, natuurlijk vind ik dat ook.’
‘Als ik het niet dacht, stelletje seksistische dieren zijn jullie. Mannen reageren altijd zo instinctief, jullie zijn gewoon niet verder gekomen dan de oertijd. Wat zeg ik je, we moeten nog verder terug lang voordat de aarde zijn vorm vond. Jullie komen rechtstreeks uit een zwart gat.’
Ze loopt met de wortelen op Elvis af. ‘Ik vertel het je nog wel een keer Elvis, over Aletta Jacobs, jij moet ook weten hoe de vork in de steel zit. Wij vrouwen komen van ver, we hebben moeten strijden voor jouw en mijn onafhankelijke status in de samenleving.’

Ze slaat zusterlijk een arm om haar heen en houdt haar stevig vast. ‘Wees een Kamala, nooit een Joe. Zij mag natuurlijk al het werk doen, terwijl hij met de eer strijkt. Maar ze is natuurlijk niet gek, ze kan lekker oefenen voordat zij zich kandidaat stelt.’
Ze bijt hard in een bospeen. ‘Stel je voor, de eerste vrouwelijke en zwarte president van Amerika. Dat wordt wat. Wat een mijlpaal. Wat een grensoverschrijdende doorbraak zal dat zijn, de wereld die op z’n kop wordt gezet door twee vrouwenhanden. Daar kan ik nu al naar uitkijken.’